Pierwsza biografia zbrodniarki wojennej z obozu dla dzieci, która w PRL-u pracowała w żłobku. Nikt na tej sali nie jadł żywych myszy i wesz, a ja jadłam w obozie. Na apelu zapytano nas, kto czuje głód, i nas wystąpiło czworo. Dano nam żywe myszy i wpychano w usta- zeznawała Maria Gapińska, w obozie Pawłowska. Maria Delebis-Jakólska zapamiętała:Kiedyś wylałam farbę i za to Pol mnie skatowała. Pod budynkiem była piwnica i tam zrobiono karcer. Jak mnie zamknięto, to szczury mi nogi obgryzły. Jan Prusinowski zeznawał pod przysięgą: Polecił mi zebrać kał do miski, w której przyniesiono mi jedzenie, i siłą podniósł mi ją do ust. Pol uderzyła mnie z tyłu głowy tak, że twarz wpadła mi do miski, a kał do ust. Pilnowali, żebym zjadł, co wydaliłem. Eugenia Pol ukończyła siedem klas szkoły podstawowej. Jak to możliwe, że stała się jedną z najokrutniejszych strażniczek z obozu dla dzieci i młodzieży na Przemysłowej? A po wojnie przez kilkanaście lat pracowała jako intendentka w żłobku? Do końca życia nie przyznała się do zarzucanych jej zbrodni. Proces był poszlakowy. Do dziś budzi wątpliwości. Śledztwo biograficzne szukające prawdy o kacie, który zabijał polskie dzieci na raty.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Kazachstańskie noce to zbiór opowiadań opisujących prawdziwe wydarzenia - przeżycia Polaków wtrąconych do więzień, wywiezionych do łagrów i zesłanych w głąb Rosji sowieckiej.Autorka opisuje codzienność łagiernej pracy, bezkres stepów, relacje i więzi ludzkie. Mimo formy nowelistycznej treść opowiadań nie jest fikcyjna. Naglerowa czerpała także z własnych doświadczeń - aresztowano ją w 1940 r. za działalność pisarską. W drugiej części tomu znajdują się sprawozdania z jej przesłuchań, którym niezwykle sprawne pióro Naglerowej nadało walor artystyczny, przez co można wpisać je w dział literatury pięknej. Wszystko to jest świadectwem poniewierki i męczeństwa Polaków zesłanych właśnie za to, że byli Polakami.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Wspomnienia z pracy w obozie przejściowym w Pruszkowie 2.IX.1944 - 16.I.1945Są to moje, bardzo osobiste wspomnienia obejmujące prawie cały okres istnienia przejściowego, zbiorczo - rozdzielczego obozu na terenie warsztatów naprawczych taboru kolejowego, likwidowanych wówczas przez Niemców.
UWAGI:
Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Tytuł mojej książki jest zaczerpnięty ze wspaniałego cyklu fortepianowych miniatur Roberta Schumanna, tak właśnie zatytułowanego - Kinderszenen. [.] Pomysł Schumanna - muzyczne sportretowanie marzeń i wydarzeń z dziecinnego pokoju - powtarzali potem liczni kompozytorzy europejscy, wśród nich Piotr Czajkowski i Claude Debussy, który swój cykl z roku 1908, niemal równie słynny jak cykl Schumanna, zatytułował Children’s Corner. Mój Children’s Corner (też dobry dla mnie tytuł, bo choć była wojna, to żyłem w kąciku) czy moje Kinderszenen coś oczywiście różni od dzieł tych wielkich kompozytorów. Różnica jest przede wszystkim w stopniu słodyczy - los chciał, żeby w latach czterdziestych ubiegłego wieku Träumereien śnione przez polskiego chłopca w jego dziecinnym kąciku były pełne krwi i grozy. - Ze wstępu autora.
UWAGI:
Bibliogr. s. 237-[238].
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Hitler i Stalin byli zbrodniarzami, którzy różnili się głównie kształtem wąsów. Jakim cudem więc cały świat Hitlera nienawidził, a Stalina uważał za miłującego pokój, dobrodusznego wujaszka? Jakim cudem nieudolny i niekompetentny marszałek Żukow został wykreowany na genialnego dowódcę i najwybitniejszego stratega wszech czasów? Z jakiego powodu II wojna światowa skończyła się dla Związku Radzieckiego tak zwanym "wielkim zwycięstwem", które okazało się gorsze od każdej klęski? Wiele dokumentów i materiałów historycznych zostało ukrytych lub zniszczonych, ale Wiktor Suworow uważa, że nawet w oparciu o dostępne dane, dzięki cierpliwemu czytaniu między wierszami, możemy odkryć prawdę o przebiegu wojny radziecko-niemieckiej i o motywach działań komunistycznych przywódców.
UWAGI:
W haśle pseudonim, nazwa właściwa autora: Vladimir Bogdanovič Rezun. Bibliografia strony 414-[416].
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Co się robi po wyjściu z Auschwitz? Jedzie się do domu, rodziny? A co, jeśli domu już nie ma, a nikt z rodziny nie przeżył wojny? Jak toczy się życie pięć, dziesięć, pięćdziesiąt lat później? Agnieszka Dauksza - autorka bestsellerowej, wielokrotnie nagradzanej “Jaremianki" - postanowiła zapytać przeżywców, jak wygląda życie po obozie?
Stefan Lipniak całą swoją młodość spędził w obozach. Gdy w końcu udało mu się uciec i wrócić do domu, matka go nie rozpoznała. Obóz śnił mu się do końca życia. Alfreda Gorączko z koleżankami doczekały wyzwolenia przez Rosjan i Anglików. Wspomina, że żołnierze z obu armii pili i dopuszczali się gwałtów. Dziś nikt nie chce jej uwierzyć, że Rosjanin bronił ich przed Anglikami. Halina Krzymowska razem z matką wydostały się transportem z niemieckiego obozu do Szwecji. Nie miały planu, nie wiedziały dokąd pójść. Los zesłał im hrabinę Siensford i tak trafiły na szwedzki zamek.
Wielu byłych więźniów nadal nosi w sobie wojnę. Jest zapisana w gestach, w pamięci ciała, chorobach, nawykach czy sposobach konfrontowania się z innymi. Wraca do nich we wspomnieniach i snach. Paradoksalnie dotąd nie ma zbiorczej nazwy dla doświadczenia polskich przeżywców. Ich życie jest życiem “po" obozie. Niektórzy z rozmówców autorki, ostatni świadkowie, po raz pierwszy opowiedzieli swoją historię. I nieformalnie przyjęli ją do swojego klubu - bo jako jedna z niewielu chciała ich wysłuchać.
UWAGI:
Bibliografia na stronach 441-[444].
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Kobieta szpieg : Polka w służbie Jego Królewskiej Mości Tyt. oryg.: "Spy who Loved: the Secrets and Lives of Christine Granville, Britain`s First Female Special Agent of World War II,".
W czerwcu 1952 roku w hotelu w South Kensington została zamordowana kobieta znana jako Christine Granville. W tym, że umarła młodo, nie było zapewne nic dziwnego, zdumiewające było to, że przeżyła drugą wojnę światową.Krystyna Skarbek, córka zubożałego polskiego arystokraty i jego bogatej żydowskiej żony, była jednym z najodważniejszych tajnych agentów brytyjskich. Opuściwszy Polskę tuż przed wybuchem wojny, została zwerbowana przez służby wywiadowcze na długo przed utworzeniem SOE. Podejmowała się jednej misji za drugą - przedzierała się przez Tatry do Polski, pracowała w Egipcie i Afryce Północnej, została zrzucona na spadochronie do okupowanej Francji. Dzięki przytomności umysłu i determinacji nie raz uniknęła aresztowania i ocaliła życie kilku kolegom, w tym jednemu ze swoich licznych kochanków, dosłownie kilka godzin przed ich egzekucją przez Gestapo. Została odznaczona Medalem Jerzego, Orderem Imperium Brytyjskiego i francuskim Croix de Guerre.Clare Mulley opowiada niezwykłą historię tej charyzmatycznej kobiety, która zdawała się nie znać strachu i sprawowała hipnotyczną władzę nad ludźmi ze swojego otoczenia.
UWAGI:
Tyt. oryg.: The Spy who Loved: the Secrets and Lives of Christine Granville, Britain`s First Female Special Agent of World War II. Bibliogr. Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Kobiety pistolety : sanitariuszka z pułku Baszta : opowieść jednej z ostatnich żyjących zbuntowanych kobiet z obozu Stutthof "Opowieść jednej z ostatnich żyjących zbuntowanych kobiet z obozu Stutthof " Tyt oryg.: "Kobiety pistolety ".
Maria Kowalska, pseudonim "Myszka", sanitariuszka z pułku "Baszta". Jako siedemnastolatka wstąpiła do konspiracji, by potem pomagać rannym. Koniec Powstania Warszawskiego był dla niej początkiem piekła. W grupie czterdziestu sanitariuszek i łączniczek z powstania trafiła do pierwszego i najdłużej działającego na polskich ziemiach obozu koncentracyjnego - Stutthof. Były to jedyne Polki o statusie jeńców wojennych, które trafiły do obozu. Wcielone w mundurach i z opaską powstańczą na rękach wzbudzały szacunek i chęć pomocy ze strony innych więźniów, ale też niechęć czy zazdrość. Odważnie żądały respektowania praw jeńców wojennych i śpiewały okupacyjne piosenki. Stanowczo sprzeciwiły się włożeniu obozowych ubrań i naszyciu numerów. Ich historia to opowieść o kobiecej przyjaźni i solidarności jako szansie na przetrwanie w obozie.Poruszająca opowieść jednej z ostatnich żyjących kobiet pistoletów. Jak w warunkach obozowych wziąć odpowiedzialność nie tylko za siebie, ale i za całą grupę kobiet jeńców? Czy mimo wsparcia ze strony innych pojawiły się chwile zwątpienia? W jaki sposób "Myszce" udało się uciec z marszu śmierci?Rozmowa z wyjątkowym świadkiem historii.
UWAGI:
Tekst na skrzydełkach.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni